Bilinçli olarak yalnız kalmanın ne olduğunu bilmeyen birisi için yalnızlık yaşadığı olaylardan dolayı kendi kendini cezalandırma yolu olarak görülür.
Halbuki yalnızlığın zirvesine ulaşmış bir insan için yalnızlık kişinin kendisiyle kavuşmuş olmasının adıdır.
Bunu da ancak kavuşma deneyimine sahip olanlar bilir.
Denilebilir ki bir insanın erişebileceği en yüksek boyut yalnızlıktır.
Çünkü yalnızlık saf kendin olmaktır.
Bu seviyeye gelmiş olan birisi için yalnızlık öyle doyurucudur ki o insanın başka bir şeye ihtiyacı olmaz.
Bu ihtiyaçsızlık bir eksiklik değil tam tersi varlıklı olma halidir.
Bundan dolayı yalnızlık bir kaçış değil tam tersi buluşmadır.
Yalnızlık kendinle buluşmadır.
Ancak bu anlayışa bu farkındalığı henüz gelememiş insan birileriyle olmak bir şeylerle meşgul olmak isteği doğrultusunda hareket eder. Yalnız kalmamak için her yolu denerler. Pek çok insanın neredeyse tek gayreti yalnız kalmamaktır. Öyle ki yaşadığımız medeniyet neredeyse bu anlayış üzerine kuruludur.
Halbuki o insanlar yalnızlığı hak etmedikleri için yalnızlık onları terk etmiştir.
Yalnızlıktan kaçarlar. Halbuki yalnızlık onları terk etmiştir.
Yalnızlık sevgilim.
Sevgilisi tarafından terk edilmiş insan ona sevgilisini hatırlatan eşyaları gördüğünde hüzünlenir. Onunla buluştuğu yerlere gidince o sevgiliyi hatırlar. Yalnızlık tarafından terk edilen insanda böyledir. Ancak o kadar uzun süre başkası olmaya çalıştı ki o kadar uzun süre rol yaptı ki kendisini unuttun.
Kendisini unutan kişi yalnızlığı hatırlayamaz.
Sadece kendisi olabilen kişi yalnızlığı bilir.
Yalnızlığın değerini bilen kişi; temizliğini bilen saflığını bilen kişi bir başkası ile beraber olmakla yalnızlığını ürküteceğini onunla olan huzurunun bozulacağını ve kirleneceğini düşünür. Yalnızlıkla olan ilişkisini başkasının kirletmesini bozmasını istemez.
Eğer gelen yalnızlığının değerini bilen birisiyse “sana verebileceğim en değerli şeyi getirdim sana yalnızlığımı getirdim, benim elde ettiğim en değerli şeyi seninle paylaşmak istiyorum kabul edermisin” der. “Çünkü ancak yalnızlığımı beraber konuşacağım birisine değil beraber susacağım biriyle paylaşabilirim” diye söyler.
insan ancak kendi yalnızlığıyla alemlerin sahibi olan mülkün sahibi olan Allah CC. ile beraber olabilir, onunla konuşabilir. Özüne dönen özünü görür.
Yalnızlık arzulardan kaynaklanan korkunun olmadığı yerdir. Senin sen olduğun andır yalnızlık.
Yalnızlık çok uzun yollar kat ederek varılan bir zirvedir.
İnsanın kendine yaptığı yolculuktur.
Yalnızlık alarak değil bırakarak varılan bir yer, bir durum, saf farkındalık halidir.
Bütün kavramların kelimelerin isteklerin bittiği yerdir.
Yalnızlık arzu ve nerfretin bittiği yerdir.
Sen ve yalnızlık baş başa.
Yalnızlık bir sığınak bir Hira’dır.
Yalnızlık bir arayış değil bir kavuşmadır.
İnsanlar başkalarıyla yalnızlığını gidermek için yıllarca çabalar durur.
Bütün derdi yalnız olmamak başkalarıyla ve başkalarının gözünde olmaktır.
Çok az insan ise dert ettiği yalnızlığının dermanı olduğunu anlar. Başkalarının seni kendinden ve dolayısıyla Allah’tan uzaklaştığını ancak ona kavuşanlar anlar. Allah bütün olaylarla sana kendine dön der.
Sen bunu istersin özün bunu ister ancak egon müsade etmez ya da sen egona müsade edersin.
Her şeyin geçici olduğunu anlayınca yalnızlığın aslında sen olduğunu senin senle buluşması olduğunu anlarsın.
Sana gelen kendini kabul edince bunu idrak edeceksin.